De Afrikanjers in Tempeltjes land

Donderdag 9 juni 2016

Verblijf in Lovina (Bali)

De Afrikanjers in Tempeltjes land

Vanmorgen erg vroeg (6:15uur) vertrokken vanuit ons hotel in Kuala Lumpur naar de luchthaven voor onze vlucht naar Bali. Wat blijkt: Kuala Lumpur heeft 2 luchthavens. Wij moeten KL2 hebben. Na een vlucht van 3uur arriveren we op de luchthaven van Bali in Denpasar. Hier wacht een chauffeur ons al op voor een binnenlandse reis van 3uur naar het Noorden van Bali, naar Lovina. Het is dus net als gisteren een echte reisdag.

Waar ik nu een verslag van maak is de reis met de auto naar Lovina.(180km) afstanden worden hier uitgedrukt in tijd en niet in kilometers.

De grote plaats, Denpasar, is een ware heksenketel. Mensen, jongens, wat een hectiek. Als je geen brommert hebt tel je niet mee. In combinatie met auto’s over smalle wegen snap je niet dat dit goed blijft gaan. Hier geld niet echt het recht van de sterkste, maar je moet wel lef tonen en elk gaatje in het verkeer benutten om je voertuig er tussen te drukken.

Denpasar kent, zover wij zagen, geen hoogbouw (niet hoger als 5 etages) veel vrijstaande woningen, bedekt met dakpannen, met sierlijke versieringen op de nokken. Alles wat er is aangebouwd is “rawassie” bedekt met golfplaten. Als de woningen een voortuin hebben, hebben ze er een tempeltje in staan. Of op zijn minst een zuiltje dat uit meerdere lagen bestaat met op ooghoogte een soort vogelhuisje. Hierin offert men bloemen of fruit. Echter de groene pracht heeft ook een keerzijde. Het zwerfvuil in de vorm van plastic is overweldigend. Het feit dat het hier zo groen is heeft een bijkomend voordeel. Alles groeit hier als kool hierdoor wordt erg veel CO2 omgezet, anders was de smog van de uitlaatgassen echt hinderlijk. Toch zie je veel mensen in auto’s en brommers met een mondkapje op. Ook grappig is alles wat mensen via hun scooter mee sjouwen. Een valhelm is blijkbaar niet nodig. Kleine kinderen zitten tussen hun ouders of liggen over het stuur te slapen.

In de vele kleine winkeltjes ( de rawassie aan de huisjes) is eigenlijk triest om te zien. Is er bij de een, een reparatiewerkplaats van auto’s of scooters is het bij de buren een “eetgelegenheid” of staat er een schrijnwerker kasten te maken. Eigenlijk maken de bewoners er een zooitje van. Let wel dit vindt allemaal direct aan de straat plaats. Er is dus ook geen trottoir, echt vast aan de rijweg. Dus als er even iemand moet stoppen bij een van de winkeltjes, is het direct een opstopping. Maar niemand claxonneert. Dit gaat gewoon in de stroom mee.

De weg van Denpaser naar Lovina is geen autobaan. Dat kent men op Bali niet. Alles gaat via een “provinciale weg” Het is ook absoluut niet vlak. Onze route heeft veel weg van de route op de Gross Clockner met zijn vele haarspeldbochten. Veel sterke stijgingspercentages. Fietsen zie je hier niet. Dit is ook echt geen optie. Wij als Europese fietsers passen niet in dit straatbeeld. Enerzijds vanwege de vele stijgingspercentages maar vooral de drukte en de hectiek. Buiten de grote stad blijft het druk op de weg, de omgeving laat dan haar ware natuurpracht zien. Of rijstvelden in meerdere terrassen. Of de mooie oerwouden tegen de vele berghellingen..

Zojuist is Evelyn, de dochter van Harry en Leny gearriveerd. Zij maakt een wereldreis door het zuidelijkdeel van de wereld. Hiervan heeft zij er inmiddels al 6 maanden op zitten. Voor Harry en Leny een super verrassing.(bekijk haar Fb Evelyn van Meurs) maar eens)

Waar we zitten is het verhaal voor morgen. En dat is de moeite waard.


Vanuit ons tempeltje
Tot morgen.