“Do not forget to bring the guide”

Dinsdag 21 juni 2016

Verblijf Ubud (Bali)

“Do not forget to bring the guide”

t.vg.v. een stroomstoring, dus geen Wifi, het verslag van 20juni en vandaag bij elkaar.

20 juni:

tafels inklaren.
vandaag definitief de 4 tafels gekocht en administratief laten registeren voor inschepen naar mierlo-hout. (1 tafel voor Ad en 3 voor ondergetekende)
Wat moet je doen als je mooie spullen wilt kopen maar die niet via het vliegtuig mee kunt nemen. Dan zal het moeten worden verscheep. In ons geval gaat dit via de haven van Bali, Sanur naar Soerabaja op oost Java. En van hieraf verschepen naar Singapore in Maleisie. Dan gaan de containers op van de reuzen transportschepen die een lijndienst onderhouden van af Singapore naar Rotterdam.
Wat je wilt kopen is een, maar dan? Men rekent een m3 prijs voor de goederen. Compleet verpakt in een krat of kist. In ons geval een krat van bijna 3m3. Omdat je hout mee neemt, hoort daar een verklaring bij van legaal gekapt hout. Een verklaring dat alles ziektekiemen vrij is. Totaal aan verschepingskosten € 700,-- Ofwel 175,-- per tafel. Wat natuurlijk niet erg veel is. En nu ongeveer 6 weken wachten tot het aankomst in Rotterdam. Maar dan heb je wel wat. Achteraf had ik wel een complete container met teakhout willen kopen, Ik werd daar compleet verliefd op. Zo mooi maar waar laat ik het. Bij gevoegd 2 foto’s van 2 bladen.

21 juni
Fietsen omgeving van Ubud (met gids)
De overige Afrikanjers gingen vandaag snorkelen bij …. Ik had echter de smaak van het fietsen te pakken en wilde nu echt gaan fietsen. Dus niet alleen maar naar beneden rijden. Via Eddy, onze huischauffeur, een adres geregeld waar ik een ATB kon huren. Ik zou dan zelf wat rond gaan toeren. Echter deze verhuurder ( chinees) had alleen fietsen en geen helm en ook geen map. Echt een kut-chinees. Na nog 4 shops gevraagd te hebben kwam ik bij shop 6 aan. De overige hadden geen fietsen beschikbaar of ook geen helmen. Ik zag mijn fietsdag al in het water vallen. Maar nu had ik beet. De uitbater, Ajik Kesa ( zoek op FB) wilde samen met mij het avontuur wel aan. Hij zou samen met mij wel een toertje gaan klimmen. Hij vroeg voor zijn dienst 65 dollar, compleet met fiets, helm, koffie, water en op de scooter terug naar de villa. Ik had een deal. Ik vond dit wel fijn dat ik iemand had die de kleine achterafwegen kenden en ook nog wilde gaan klimmen. Op advies van Eddy zou ik de berg genaamd Tegallalang moeten proberen. Deze berg licht net buiten Ubud en zou een erg mooi gebeid zijn om te fietsen. Zo gezegd zo gedaan, aangegeven
dat ik deze berg wel op wilde maar wel rustige en zoveel mogelijk onverharde paden

Al snel verlieten we de drukte van Ubud en fietsen via singletracks door de rijstvelden. Dit is wat ik wilde. Het woord “Kei Skon” heb ik Ajik ook geleerd. Ajik was erg voorzichtig, mogelijk dat hij aan het aftassen was wat ik wilde. Van dollen op een ATB had hij nog niet gehoord. Ik fietste hem diverse maken op deze track voor bij om te laten merken wat ik wilde. Knallen over deze modderige paatjes. Als snel had ik in de gaten dat hij dit niet bij kon houden. We spraken af samen uit samen thuis.
Dus een paar keer gestopt. Onderweg, Zoals bij 2 rijstarbeiders die op een houtvuurtjes thee aan het maken waren, Ook van het oogsten in de rijstvelden nog wat foto’s gemaakt. Ook trof ik een boer aan die in een schamel hutje naast zijn rijstveld woonde. Na 2 uur lassen “koffie” pauze in bij een plaatselijke “kruidenier” . Het was ook bijna 12:00uur en Ajik wilde even bidden. De eigenaresse van de plaatselijke kruidenier was kip in de kraam aan het koken en 2 lokals wilde deze wel proeven natuurlijk met witte rijst. Ik hield het toch maar liever bij 2 bananen. De kip lag namelijk al even in zijn “naakie” in de kraam.

Volgens Ajik zouden we nu wat gaan klimmen maar wel op de harde weg. Joepie de poepie, het gaat gebeuren. En ja hoor een aardige om te beginnen van 12% over een lengte van 700m en ja hoor daar was hij, 18% over een lengte van 900mtr. Mijn gids was ik allang weer kwijt, hij kwam hijgend en lopend naar boven. ( Ik moest ook hijgen hoor) Ik adviseerde hem te stoppen met roken en meer te fietsen. Nadien volgde nog diverse stukken echt vals plat. Dit alles door kleine dorpjes. Onderweg deden we ook nog een bezoek aan een waadplaats van het “heilige water” Dat uit een wand spuit. Volgens Ajik is hier altijd water en al zou het water op de rijstvelden verdrogen, deze bron blijft water geven. Hier zouden niet vaak toeristen komen. Ajik moest nodig zijn flesje bij vullen met het “heilige water”. Mogelijk dat dit hem meer kracht zou geven om de dolle “Limburgs Mooiste” bij te kunnen houden.

Rondom de berg Tegllalang zijn veel kleine achteraf paadjes die ik zelf nooit gevonden had. Ik was dan ook erg blij dat ik deze gids mee genomen had. Achteraf heb ik gevraagd of hij het niet echt vond dat ik hem zo had afgemat. Ik had zelf liever gehad dat hij mij een poepie had laten ruiken. Maar wie weet.

Hier in Bali lopen enorm veel kippen en honden los. Met name deze honden zijn echte luizenballen. Het zijn vaak erg magere scharminkels die zelf hun kostje bij elkaar moeten scharrelen. Die wel blaffen maar snel met hun staart tussen de poten weg springen als je er aan komt. Dit in tegenstelling tot in Nederland waar je regelmatig een boerenfox achter je aan zou krijgen, heb je van deze luizenballen hier geen enkele last.
Ik heb genoten van mijn fietsavontuur, hopelijk dat Ajik daar ook zo overdenkt. Maar vermoedelijk heeft hij ook een aardige verdienste gehad. Dus 2 vliegen in een klap
Dus Fietsen op Bali kan ook van mijn bucket-list.

En wie weet tot………

Namens de Afrikanjers-go-Bali